A zorra e o galo
Unha vez foi unha raposa a cazar un galo. Enganou o galo e levouno. Entón a súa dona, vendo que aínda estaba vivo seguiunos. Mentres corrían o galo poido escapar e subiuse a unha árbore. A zorra decatouse e mandaba o galo baixar, pero non quería, entón puxose a cortar a árbore có rabo.
O galo, dende enrriba, sen inmutarse, contestoulle.
-¡Ai, amiga!, Deus que me libre de fouce e machado qu´orabo da zorra non corta o carballo.
Espero que vos gustara.
Feito por Isabel
enviado por 1ºieselvina en
decembro 23, 2008
5 comentarios:
Costa entendelo, ten palabras bastante complicadas, pero está ben.
Rosalía
xa toy deacorda co que dixo rosali
arlette
Debes repasalo e tal vez refacelo pois en bastantes faltas: nótase que o traduciches...e non repasaches despois. Se o podes contar de maneira máis clara, á túa maneira, será máis agradable lelo. Colle a idea e en vez de traducilo, cóntaa ao teu xeito. Aburiño. Pepa.
lembro que me falaches dun libro que tiñas. Ao mellor está escrito de maneira antiga - pero ti debes adaptalo á normativa de hoxe. Marquei en cursiva. Raposa. pepa.
He he he é entretido pero eu estou dacordo con Rosalía costa entendelo.
Un bico
Mónica :)
Publicar un comentario
Subscribirse a Publicar comentarios [Atom]
<< Inicio