Intelixencia allea
Pois xa que non temos deberes e está mal tempo , decidín inventar este pequeno texto que espero que vos guste ! BOAS VACACIÓNS A TODOS ¡
INTELIXENCIA ALLEA
Érase unha vez un home ancián que se chamaba Bernardino e gustaballe moito escribir poemas , contos e relatos da vida antiga e actual .
Pero se enfadaba porque notaba que non lle salian as palabras e non o sabía expresar como el quería .
Entón pensaba moi a menudo ,como lle gustaría escribir como os grandes poetas e novelistas famosos da historia .
Pero él non perdía a ilusión por seguir escribindo , pero un día lendo un libro de poesía decatouse de que aquelas catro liñas non lle decian nada e non as entendía .
Empezou a pensar se todos os novelistas da historía se facian famosos por algunhas das suas obras e algún capítulo tiña unha parte liada osexa sen sentido nin xeito por falta de inspiración , facíanse aburridos e cansinos .
Unha noite pensou en ir a buscar libros de :
-Gustavo A. Bécquer
-Shakespeare
-Pedro Calderón de la Barca
-León Tosti
-Fran Kafka
e recortaría directamente cunha tixeira esos renglóns que él non entendía .
Así empezou recortando os renglóns , pasando os seus días , as semanas , os meses , e os anos da súa vida pero con cada libro que leía reíase e dicía :
-Meu Deus que varafunda escribíu Shakespeare
-Vaia que pouco sentido o de Franz Kafka
-Menudas ocurrencias escribiu este tal Pedro Calderón da la Barca
-Vaia tontería sen sentido este Gustavo A. Bécquer
E así chegou a facer o seu propio libro que tanto soñaba .
miriam
INTELIXENCIA ALLEA
Érase unha vez un home ancián que se chamaba Bernardino e gustaballe moito escribir poemas , contos e relatos da vida antiga e actual .
Pero se enfadaba porque notaba que non lle salian as palabras e non o sabía expresar como el quería .
Entón pensaba moi a menudo ,como lle gustaría escribir como os grandes poetas e novelistas famosos da historia .
Pero él non perdía a ilusión por seguir escribindo , pero un día lendo un libro de poesía decatouse de que aquelas catro liñas non lle decian nada e non as entendía .
Empezou a pensar se todos os novelistas da historía se facian famosos por algunhas das suas obras e algún capítulo tiña unha parte liada osexa sen sentido nin xeito por falta de inspiración , facíanse aburridos e cansinos .
Unha noite pensou en ir a buscar libros de :
-Gustavo A. Bécquer
-Shakespeare
-Pedro Calderón de la Barca
-León Tosti
-Fran Kafka
e recortaría directamente cunha tixeira esos renglóns que él non entendía .
Así empezou recortando os renglóns , pasando os seus días , as semanas , os meses , e os anos da súa vida pero con cada libro que leía reíase e dicía :
-Meu Deus que varafunda escribíu Shakespeare
-Vaia que pouco sentido o de Franz Kafka
-Menudas ocurrencias escribiu este tal Pedro Calderón da la Barca
-Vaia tontería sen sentido este Gustavo A. Bécquer
E así chegou a facer o seu propio libro que tanto soñaba .
miriam
3 comentarios:
Está moi ben. Eu nestas vacacións estou lendo "Luna Nueva" que compraronmo e un de Luis Piedrahita da biblioteca. Votoche de menos.
Bicos
Isabel
Esta moi ben.
Lucía.
É moi bonito, tes unhas ocorrencias
Mónica
Publicar un comentario
Subscribirse a Publicar comentarios [Atom]
<< Inicio